Cinsel Suçlarda Delil ve İspat Süreci

Cinsel suçlar, diğer suç türlerinden farklı olarak, mağdur beyanına büyük ölçüde dayanılan bir ispat sürecine sahiptir. Bu tür suçların delillendirilmesi, çoğu zaman mağdur ile fail arasında tanık bulunmaması nedeniyle özel bir değerlendirme gerektirir. Türk Ceza Kanunu'nda (TCK) yer alan bazı cinsel suç türleri şunlardır:

• Cinsel saldırı suçu (TCK m.102)

• Cinsel istismar suçu (TCK m.103)

• Reşit olmayanla cinsel ilişki suçu (TCK m.104)

• Cinsel taciz suçu (TCK m.105)

Yargıtay uygulamalarında, cinsel suçlarda mağdur beyanına üstünlük tanınması için belirli şartların sağlanması gerekmektedir. Kamuoyunda yaygın olarak bilinen “mağdurun beyanı esastır” prensibi, delil değerlendirme sürecinde temel bir kriter olarak kabul edilse de, bu beyanın desteklenmesi gereken durumlar bulunmaktadır.

Cinsel Suçlarda Delil Türleri

Ceza muhakemesi hukukunda cinsel suçların ispatında üç temel delil türü bulunmaktadır:

1. Beyan Delili: Mağdur, sanık veya tanıkların ifadeleri.

2. Belge Delili: Yazılı belgeler, mesaj kayıtları veya dijital yazışmalar.

3. Belirti Delili: Olay yerinde bulunan fiziksel kanıtlar, DNA örnekleri, video veya ses kayıtları.

Mahkeme, tüm delilleri birlikte değerlendirerek, mağdur beyanının doğruluğunu ve güvenilirliğini diğer delillerle destekleyip desteklemediğini araştırmaktadır. Eğer mağdur beyanı, somut delillerle çelişiyorsa, tek başına yeterli delil olarak kabul edilmez.

Mağdur Beyanının Delil Olarak Değerlendirilmesi

Cinsel suçların ispat sürecinde mağdur beyanının geçerliliği birçok faktöre bağlıdır. Yargıtay içtihatlarında mağdur beyanının delil değeri açısından şu kriterler belirlenmiştir:

• Şikâyet Süresi: Olayın meydana gelmesinden itibaren mağdurun ne kadar süre içinde şikâyette bulunduğu önem taşır. Özellikle cinsel taciz gibi suçlarda geç yapılan şikâyetler mahkemeler tarafından şüpheyle karşılanabilir.

• Fail ile Mağdurun Tanışıklığı: Mağdur, faili olaydan önce tanımıyorsa, verdiği eşkal bilgisi dikkate alınır ve beyanına güvenilirlik kazandırabilir.
• Fail ile Mağdur Arasındaki İlişki: Fail ile mağdur arasında husumet olup olmadığı araştırılır. Önceden mevcut bir anlaşmazlık varsa, mağdur beyanının objektifliği sorgulanır.
• Beyanların Tutarlılığı: Mağdurun verdiği ifadeler arasında çelişki olup olmadığı incelenir. Çelişkili anlatımlar, beyanın delil niteliğini zayıflatabilir.
• Teknik Delillerle Uyum: Mağdur beyanı, doktor raporları ve diğer bilimsel bulgularla örtüşmelidir. Çelişkili durumlar, beyanın geçerliliğini azaltabilir.
• Mağdurun Yaşı ve Beyanının İçeriği: Mağdurun verdiği bilgilerin yaşıyla uyumlu olup olmadığı değerlendirilir. Özellikle çocuk mağdurlarda, yaşlarına uygun olmayan cinsel içerikli anlatımların olması, beyanın güvenilirliğini artırabilir.
• Mağdurun Olayı Üçüncü Kişilere Anlatması: Mağdurun olayın ardından yakın çevresine anlatımda bulunması ve bu anlatımların tutarlı olması, ifadesinin doğruluğunu destekleyebilir.
• Şüpheden Sanık Yararlanır İlkesi: Ceza hukukunun temel prensiplerinden biri olan “şüpheden sanık yararlanır” ilkesi gereği, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı takdirde sanık hakkında beraat kararı verilmelidir.

Cinsel suçların ispatı, delil yetersizliği nedeniyle karmaşık bir süreç içermektedir. Mahkemeler, mağdur beyanını dikkatle inceler ve diğer delillerle desteklenip desteklenmediğini değerlendirir. Ceza muhakemesi hukukunda şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereği, somut ve kesin kanıtlar olmaksızın mahkûmiyet kararı verilmemektedir. Bu nedenle, mağdurun beyanı tek başına yeterli kabul edilse de, tutarlılık, zamanlama ve diğer kanıtlarla desteklenme durumuna göre hüküm verilmektedir.

Geçmez Hukuk Bürosu