Mülteci hukuku, dünya genelindeki mültecilerin hakları, statüleri ve korunmalarıyla ilgilenen bir hukuk dalıdır. Temel amacı, savaş, zulüm, doğal afetler veya diğer acil durumlar nedeniyle ülkelerini terk etmek zorunda kalan insanların haklarını korumak ve onlara uluslararası koruma sağlamaktır.

Mülteci hukukunun en önemli belgesi, 1951 tarihli Cenevre Mülteci Sözleşmesi'dir. Bu sözleşme, mültecilerin tanımını belirler ve mültecilere uluslararası koruma hakkı tanır. Ayrıca, 1967 tarihli New York Protokolü ile bu sözleşme sınırları dışına çıkarak daha fazla insanı koruma altına almıştır.

Mülteci hukuku, mültecilere sığınma hakkı, sığınma başvurularının değerlendirilmesi, geri göndermeme ilkesi, mültecilerin insan haklarına saygı gösterilmesi ve yaşam koşulları gibi çeşitli konuları kapsar. Bu hukuk dalı, uluslararası düzeyde Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği (UNHCR) gibi kuruluşlar tarafından denetlenir ve uygulanır.

Her ülke, mülteci hukukunu ulusal yasalar ve düzenlemelerle uygular ve mültecilere koruma sağlar. Mülteci hukuku, dünya genelindeki mülteci krizleriyle başa çıkmak ve mültecilerin haklarını korumak için büyük önem taşır.